Je lost het niet op. Maar het helpt.

Zorgteams die zich niet gezien voelen. Medewerkers in de zorg zijn er voor anderen, altijd. Maar wie ziet hen? Echt ziet?

Veel zorgmedewerkers hebben de wereld écht gezien. Ze hebben butsen en krassen opgelopen, dealen met privé-uitdagingen die niet altijd even makkelijk zijn, en tóch staan ze daar. Voor een ander. Altijd.

En weet je ik als mens zo verdrietig vindt? De collectieve onzekerheid die bij zoveel zorgprofessionals leeft. De vraag of ze in de basis wel goed genoeg zijn als mens. Niet als professional – als mens.

Dat is geen probleem dat jij als zorgmanager hoeft op te lossen. Maar je hebt er wél mee te maken. Je hebt er mee te dealen. Het sijpelt door in alle communicatie, maakt feedback geven en ontvangen ingewikkeld, en vertroebelt samenwerking. 

Als startende zorgmanager kan het daardoor voelen alsof wat jij teruggeeft nooit genoeg is. En dat klopt. Individueel zullen sommige zorgmedewerkers zich nog steeds snel afgewezen voelen. En tóch heb je daar ook mee te dealen.

Dus hoe ga je ermee om?

• 🔹 Zie ze. Echt. Niet vluchtig, niet algemeen, maar specifiek. Benoem wat je ziet. Laat merken dat je hun inzet, hun toewijding, hun impact opmerkt.

• 🔹 Wees niet zuinig met complimenten. Ze krijgen er écht niet te veel van in hun leven.

• 🔹 Wees óók duidelijk over wat nog niet goed genoeg gaat. En wat iemand of het team kan doen zodat het wel goed genoeg is. Dat maakt niet onzeker, maar juist zichtbaar. En dát doet ertoe.

Een team dat zich gezien voelt, blijft staan. Niet omdat het moet. Maar omdat ze weten: ik doe ertoe.